Szk³o - to materia³ otrzymywany w wyniku stopienia tlenku krzemu (krzemionka, SiO2) z ró¿nymi dodatkami dobranymi w odpowiednich proporcjach, a nastêpnie szybkiego och³odzenia tak, aby nie dosz³o do pe³nej krystalizacji krzemionki, lecz aby w strukturze pozosta³o jak najwiêcej fazy amorficznej, bêd±cej formalnie rzecz bior±c przech³odzon± ciecz±. Surowcem do produkcji tradycyjnego szk³a jest piasek kwarcowy (SiO2) oraz dodatki, najczê¶ciej: wêglan sodowy (Na2CO3) i wêglan wapniowy (CaCO3), topniki: tlenki boru i o³owiu (B2O3, PbO) oraz barwniki, którymi s± zazwyczaj tlenki metali przej¶ciowych (kadm, mangan i inne). Surowce s± mieszane, topione w piecu w temperaturze 1400-1500 °C, po czym formowane w wyroby przed pe³nym skrzepniêciem. Produkcja szk³a znana by³a ju¿ ponad piêæ tysiêcy lat temu. W I w. p.n.e. znano metodê wytwarzania przedmiotów przez wydmuchiwanie, w XIX w. wynaleziono metodê odlewania. W³a¶ciwo¶ci szk³a:
materia³ izotropowy
s³aby przewodnik dla elektryczno¶ci
materia³ o du¿ej odporno¶ci chemicznej (nie jest odporny na dzia³anie kwasu fluorowodorowego)
w³a¶ciwo¶ci mechaniczne szk³a budowlanego:
twardo¶æ w skali Mohsa 5-7
gêsto¶æ szk³a budowlanego 2400-2600 kg/m3
wytrzyma³o¶æ na zginanie 30-50 MPa
wytrzyma³o¶æ na ¶ciskanie 800-1000 MPa
W³a¶ciwo¶ci szk³a s± uzale¿nione od sposobu wytopu, oraz w ograniczonym zakresie od sk³adu chemicznego.
|
|
